ساختمان چوب

پوست برون:
ترکیبی از بافت و سلول های مرده و ضخامت آن در سنین مختلف درخت  متغیر است.پوست برون معمولا خشک و چوب پنبه ای می باشد  حفاظت از تنه درخت را برعهده دارد

پوست درون:
ترکیبی از بافت ها و سلول های زنده،نرم و مرطوب است و مواد غذایی  را به نقاط مختلف درخت میفرستد

کامبیوم:
بین پوست و چوب قرار گرفته و تقسیم بندی سلول ها از خارج پوست و از داخل سلول های تشکیل دهنده چوب را تولید می کند.

چوب:

بلافاصله از کامبیوم،چوب قرار دارد.وظیفه آن انتقال آب،ذخیره مواد غذایی و تامین مقاومت مکانیکی است خود چوب به دو بخش برون چوب و درون چوب تقسیم می شود

چوب برون:این قسمت بعد از کامبیوم قرار دارد که رنگ آن  روشن تر از قسمت مرکزی شاخه  و حاوی سلول های زنده و فعال است و صمغ را از ریشه به برگ ها انتقال می دهد.

چوب درون:بخش میانی تنه درخت را چوب درون می گویند.سلول های این قسمت غیر فعال بوده؛در واقع هنگامی که سلول های  چوب برون غیر فعال می شوند چوب درون تشکیل می شود و رنگ آن تیره تر از چوب برون است و ذخیره مواد استخراجی و تامین مقاومت مکانیکی درخت را بر عهده دارد  که به همین علت با ذخیره مواد غذایی رنگ آن تیره تر خواهد بود و در بعضی گونه ها چوب درون بیشتر از چوب برون دیده می شود.

مغز:

دارای بافت نرمی است که در مرکز تنه و شاخه ها قرار دارد

اشعه چوبی:
پره های چوبی نوارهای هستند تشکیل شده  از یک یا چند ردیف سلول های شعاعی که از پوست تا مرکز درخت و عمود بر دوایر سالیانه امتداد دارند  انتقال و ذخیره مواد غذایی را برعهده دارند .

دوایر سالیانه:

چوبی که در اغاز فصل رویش به خصوص در چوب های مناطق معتدله و سردسیری تشکیل می شود معمولا حاوی سلول های درشت با دیواره سلولی نازک است.رنگ آن روشن است و اصطلاحا به آن چوب بهاره می گویند.در حالی که چوبی که در پایان  دوره ی رویش به وجود می آید،به دلیل کم بودن جریان آب سلول هایی با حفره سلولی تنگ تر و غشای سلولی ضخیم تر دارند و رنگ آن تیره تر از چوب بهاره است و اصطلاحا به آن چوب تابستانه گفته میشود